21 اردیبهشت 1389 / 26 جمادی الاولی 1431 / 11 می 2010

دكتر ابراهيم حشمت الاطباء، يكي از مردان آزاده، خدمتگزار و نيك نامي بود كه در جنبش مشروطيت از مجاهدين صديق و در قيام جنگل از سران فداكار و نزديك به ميرزا كوچك خان جنگلي بود. وي در جريان نهضت جنگل، به واسطه خدمات پزشكي‏اش، محبوبيت زيادي در لاهيجان كسب كرده بود و در آنجا يك گروه چند صد نفري به نام نظام ملي گرد آورده بود. وي پس از مدت‏ها كه به همراه نهضت جنگل مشغول مبارزه بود، از جانب مقامات نظامي دولت، به تسليم دعوت شد. مقامات نظامي براي دكتر امان نامه‏اي در پشت جلد قرآن نوشتند و براي او ارسال كردند. دكتر حشمت نيز كه به مباني ديني ايمان داشت، سوگند مقامات نظامي را باور كرد و به همراه 270 نفر از مجاهدين تحت فرمانش، خود را به قزاقان تسليم نمود اما بدرفتاري فرماندهان نظامي، در همان لحظات اوليه، دكتر را متوجه اشتباهش نمود. پس از مدت كوتاهي جلسه محاكمه نظامي ترتيب داده شد و بدون اينكه حق دفاعي براي دكتر حشمت قائل شوند، حكمي را كه از پيش انشا نموده، قرائت و دكتر را به اعدام محكوم ساختند. سرانجام دكتر حشمت در روز 21 ارديبهشت 1298 ش برابر با يازدهم شعبان 1337 ق در رشت به دار آويخته شد و در همان شهر مدفون گرديد.
به دنبال واقعه فتح لانه جاسوسي آمريكا توسط دانشجويان پيرو خط امام در 13 آبان 1358 و پس از شكست طرح تحريم اقتصادي ايران از طريق سازمان ملل به دليل وِتوي يكي از اعضاي شوراي امنيت، برخي از كشورهاي اروپايي تصميم گرفتند كه از امضاي قراردادهاي جديد با جمهوري اسلامي خودداري نموده و ايران را تحت فشار قرار دهند. اين تصميم بازار مشترك اروپا از آنجايي كه براي حمايت از آمريكا و محكوم كردن مسأله گروگان‏گيري انجام مي‏گرفت، حالتي سمبوليك و سياسي داشت و از بار اقتصادي غالبي برخوردار نبود. بدين ترتيب پس از پايان مهلت آزادسازي گروگان‏ها و لاينحل ماندن اين مسأله، جامعه اقتصادي اروپا به طور رسمي، تحريم اقتصادي ايران را اعلام نمودند. اين اقدام در حالي انجام مي‏گرفت كه در اعلاميه مشترك كنفرانس 9 كشور اروپايي تنها هدف از اين اقدام، تسريع در آزادي گروگان‏ها عنوان شده بود. اما با گسترش اين تحريم از سوي كشورهاي غربي، اقتصاد داخلي آنان نيز دچار ركود و تورم شد. در طول هشت سال دفاع مقدس، آمريكا و كشورهاي بازار مشترك اروپا، ايران را در تنگنا قرار داده و از معامله مستقيم خودداري مي‏كردند. حتي در مواردي از فروش و ارسال داروهاي مورد نياز به ايران امتناع مي‏نمودند. اين در حالي بود كه پيشرفته‏ترين تجهيزات نظامي و خطرناك‏ترين سموم شيميايي را در اختيار رژيم متجاوز عراق قرار مي‏دادند و اين رژيم را به ادامه جنگ ترغيب مي‏كردند. ليكن رفته رفته، كشورهاي اروپايي دريافتند كه فشار آمريكا به ايران نه تنها به نفع آنها نيست بلكه منافع آنان را فداي مطامع آمريكا خواهد ساخت.
ابوالفضل احمدبن ابي طاهر طيفور بغدادي معروف به ابن طيفور اديب و كاتب عرب و ايراني الاصل و اهل خراسان، در سال 204 ق در بغداد زاده شد. پس از گذراندن مقدماتِ تحصيل، در بغداد به كتابت اشتغال يافت و در اين شهر با بسياري از مشاهير علم و ادبِ آن زمان آشنا شد. از آن جا كه ابن طيفور، اهل ذوق و فهم بود، در سايه‏ي دانش گسترده و طبع لطيف خود، شعر نيز مي‏سرود و از اين جهت، شهرت بسيار يافت. اين طيفور در زمينه‏ي نويسندگي و شاعري، آثاري از خود به يادگار گذاشته كه: القابُ الشُّعراء، تاريخ بغداد، الفُصُول المُختارَه و ديوان اشعار از آن جمله است. ابن‏طيفور سرانجام در 76 سالگي در بغداد وفات يافت و در مقبره‏ي باب الشامِ آن شهر مدفون گشت.
تگودار پس از به سلطنت رسيدن در سال 681 ق، بر اثر معاشرت با مسلمانان، به دين اسلام درآمد و خود را سلطان احمد خواند. تگودار چون متدين به دين اسلام بود، با پادشاه مصر صلح كرد، اما ارغون و ديگر شاهزادگانِ مغول، اين امر را بهانه ساخته، توطئه‏اي عليه تگودار به راه انداختند و سر به طغيان برداشتند. اين توطئه با شكست ارغون پايان يافت ولي چون تگودار هنوز از ارغون بيم داشت وي را به خدمت خواست و نوازش كرده و به حكومت خراسان باز گردانيد. ارغون از پاي ننشست و به كمك اُمراي مغول، در شبي كه سلطان مست بود به اردوي او ريختند و قصد جانِ او كردند. در اين ماجرا تگودار احمد از مهلكه جانِ سالم به در بُرد و به آذربايجان گريخت. او در حين فرار دستگير شد و به امر ارغون خان در 26 جمادي الاولي سال 683ق، ستون فقرات او را شكسته و بدين ترتيب او را به قتل رساندند، زيرا طبق رسوم مغول، شاهزادگان را مي‏بايست بدون اين كه خونشان ريخته شود اعدام نمايند.
آيت اللَّه ميرزا محمدحسين ناييني در سال 1277 ق در شهر نايين به دنيا آمد. تحصيلات ابتدايى حوزوي خود را در زادگاه خويش گذراند و در هفده سالگي به شهر اصفهان هجرت كرد و سپس در سال 1303 ق به عراق رفت. ميرزاي ناييني در آغاز ورود به عتبات، پس از زيارت بارگاه ملكوتي امام علي(ع) راهي سامرا شد و در محضر درس مرجع كبير و فقيه جليل، ميرزا محمدحسن شيرازي حاضر گرديد. او همچنين در درس آيات عظام سيدمحمد طباطبايى فشاركي و سيداسماعيل صدر حضور يافت و در نجف به حلقه‏ي درس ملاحسينقلي همداني پيوست. پس از مدتي، ميرزاي ناييني در كنار تدريس، در جلسه‏ي علمي آخوند خراساني حاضر شد و از محرمان اسرار وي گرديد. ميرزا با مقام والاي علمي، سياسي و معنوي خود، شاگردان فاضل و آگاهي را به عالم اسلام عرضه كرد كه از آن جمله حضرات آيات: سيدمحسن طباطبايى حكيم، سيدجمال‏الدين گلپايگاني، سيدمحمد حجت كوه كمره‏اي، سيدمحمدهادي ميلاني، شيخ محمدتقي آملي، سيدابوالقاسم خويى، علامه‏ي طباطبايى، ميرزا هاشم آملي و ده‏ها تن ديگر، از پرورش يافتگان درس مكتب اين عالم برجسته مي‏باشند. ايشان همچنين با حضور خود، نهضت مردمي مشروطه در ايران را تاييدكرد. آيت اللَّه ناييني كتاب "تَنبيهُ الاُمّه" را در بحران انقلاب مشروطه در سال 1327 ق به زبان فارسي نوشت و از سوي آيت اللَّه مازندراني و آيت اللَّه آخوند خراساني مورد تاييد قرار گرفت. اين كتاب درباره‏ي انواع استبداد و حكومت‏هاي خودكامه‏ي شاهان مستبد و همچنين وظايف علما و فقها در قبال دين و اوضاع ايران در دوران قاجاريه نگاشته شده است. سرانجام ميرزا محمدحسين ناييني پس از عمري تلاش و خدمت، در 26 جمادي الاولي سال 1355 ق در 78 سالگي به جوار رحمت ايزدي پيوست و پس از تشييعي باشكوه و اقامه‏ي نماز توسط آيت‏اللَّه سيدابوالحسن اصفهاني، در كنار حرم مطهر حضرت علي(علیه السلام) به خاك سپرده شد.
كشور لوكزامبورگ كه نام اصلي آن، "لوتسلبورگ" مي‏باشد در قرن دهم ميلادي پديد آمد و به عنوان يكي از توابع امپراتوري عظيم روم شكل گرفت و تا قرن پانزدهم ادامه يافت. اين دوك‏نشين در اواخر اين قرن جزئي از هلند گرديد و بر اساس مصوبه كنگره ويِن به اتحاديه آلمان ملحق گرديد و تا اواسط قرن نوزدهم بين دولت‏هاي قدرت‏مند اروپا رد و بدل مي‏گرديد. در نهايت، در جريان كنفرانس لندن در 11 ماه مه 1867م نمايندگان فرانسه، انگلستان و پروس مقرر داشتند كه لوكزامبورگ به عنوان يك كشور مستقل در عرصه بين‏الملل مطرح گردد. اين كشور در جريان جنگ‏هاي جهاني اول و دوم بي‏طرف بود اما در هر دو جنگ توسط آلمان‏ها اشغال شد. كشور لوكزامبورگ با بيش از 2500 كيلومتر مربع مساحت در همسايگي آلمان، فرانسه و بلژيك قرار دارد و در اكثر سازمان‏ها و اتحاديه‏هاي بين‏المللي و اروپايي عضويت دارد. (ر.ك: 13 و 21 نوامبر)
سالوادور دالي، نقاش و هنرمند اسپانيايى در يازدهم مه 1904م در بارسلون اسپانيا به دنيا آمد. وي از دوران نوجواني به دنياي نقاشي وارد شد و آموزش‏هاي اوليه را در مدرسه هنرهاي زيباي مادريد پشت سر گذاشت. وي در آغاز به شيوه كوبيسم نقاشي مي‏كرد ولي در سال 1929م به مكتب سورآليسم پيوست كه بر اساس آن، تخيلات نقاش، آزاد و بي‏قيد و بدون دخالت عقل ارائه مي‏شوند. هم‏چنين در مكتب سورآليسم كه به معني سبك نگارش و نقاشي فوق واقعيت يا تخيلي است، مرز واقعيت‏هاي عيني شكسته مي‏شود. تفاوت سبك نقاشي سورآليستي با كوبيسم اين است كه در مكتب كوبيسم، تخيلات نقاش به صورت اشكال هندسي يا مكعبي به روي تابلو مي‏آيد، در حالي كه در مكتب سورآليسم، تخيلات نقاش در قالبي كه به واقعيت نزديك‏تر است به تصوير كشيده مي‏شود. در اين حال بود كه نقاشي‏هاي وي مورد توجه واستقبال مردم قرار گرفت و موفقيت زيادي كسب كرد. دالي در اين سال‏ها، زيباترين و برجسته‏ترين كارهاي خود را به مدد همسرش انجام داد. نقاشي‏هاي او، از كمال فني برخوردار است و نمودار انديشه‏هاي رويا مانند و نامعقول اوست. در كارهاي دالي، نقش‏هايى كه بيشتر به عكاسي شبيه است فراوان ديده مي‏شود. به اين معني كه دست به تركيب تك تك اشياء نمي‏زند اما آن‏ها را طوري در كنار هم مي‏گذارد و يا زمينه‏هاي عجيب تركيب مي‏كند كه مجموعه‏اي غريب و غيرواقعي و ذهني از آن‏ها پديد مي‏آيد. سالوادور دالي كه علاوه بر نقاشي، آثار متعددي هم درباره مكاتب نقاشي دارد، براي تشريح مكتب سورآليسم در نقاشي، از اصطلاحات روان‏شناسي و روان‏كاوي استفاده مي‏كرد و بر اين اعتقاد بود كه نقاش سورآليست آنچه را كه در ضمير ناخودآگاه انسان وجود دارد به تصوير مي‏كشد. به بيان ديگر، تابلوهاي سورآليستي كم و بيش شبيه اشكال و تصاوير غيرعقلاني و نامنظمي است كه انسان در خواب مي‏بيند. از دالي آثار فراواني برجاي مانده كه ثبات حافظه، دالي و گالا و مرد نامرئي، شهرتي بسزا دارند. سالوادور دالي سرانجام در ژانويه 1989م در نهايت شهرت در 85 سالگي درگذشت.
با آغاز جنگ جهاني دوم و حمله نيروهاي آلمان به كشورهاي مجاور، هيتلر تصميم گرفت تا با حمله به منطقه غرب، كشورهاي بلژيك، هلند و لوكزامبورگ را به تصرف خود درآورد. با حمله آلمان به اين سه كشور در دهم مه 1940م، نيروهاي متحد فرانسه و انگليس براي حمايت از كشور بلژيك وارد اين كشور شدند. دفاع از اين كشور به موجب قراردادي صورت گرفت كه ميان انگليس و فرانسه تصريح شده بود. اما با وجود اتحاد فرانسه و انگليس، قواي آلمان نازي نه تنها ارتش بلژيك، بلكه نيروهاي انگليس و فرانسه را نيز شكست دادند و سرانجام بلژيك را اشغال كردند.
كشور اميرنشين بحرين با 694 كيلومتر مربع وسعت در جنوب غربي آسيا، به صورت جزايري در جنوب خليج فارس واقع شده و فاصله كمي تا سواحل قطر و عربستان سعودي دارد. سرزمين بحرين چندين بار بين دولت‏هاي بزرگ دست به دست شده و تحت نظر حكومت‏هاي ساسانيان، پرتغال، صفويان و نيز امراي محلي بود. در سال 1820م حاكم وقت بحرين پيماني با دولت انگليس منعقد كرد كه سرانجام در 1914، بحرين به كلي تحت الحمايه انگلستان گرديد. از آن زمان دولت (شاهنشاهي) ايران همواره بر حاكميت انگلستان بر بحرين اعتراض داشته و آن را جزء لاينفك خاك ايران مي‏شمرده است. سرانجام ايران در سال 1971 مراجعه به آراي عمومي با نظارت سازمان ملل را پذيرفت و در نتيجه رأي‏گيري، بحرين به استقلال دست يافت و به عضويت سازمان ملل رسيد. (ر.ك: 16 دسامبر)